Korona

UWAGA! 

RECENZJA ZAWIERA SPOJLERY!

Korona 

Tytuł: "Korona"
Autor: Kiera Cass
Długość: 304 strony
Czy należy do jakiejś serii?: piąty tom "Rywalek"
Moja ocena: 10/10

"Miłość. Podobnie jak w przypadku ubrań uważałam, że to coś, co nie będzie nigdy pasować identycznie na różne osoby"

Opis fabuły

Eadlyn nie jest już tylko nieznośną księżniczką - Eliminacje zmieniły jej całe życie. Po ograniczeniu ilości kandydatów do sześciu, na jaw zaczynają wypływać mroczne, lecz to nie jedyne, co czeka na przyszłą królową Illei. Jejku, chcę Wam już wszystko powiedzieć, ale nie mogę tak spojlerować! Jeśli nie chcesz czytać spojlerów, to proszę, zostaw tę recenzję i wróć do niej po przeczytaniu książki, ponieważ część z moją opinią będzie usiana spojlerami, a na dodatek napisana przez nastolatkę, która w tym momencie jara się tą książką jak pochodnia. Uwielbiam serię "Rywalki", a Eadlyn pokochałam jeszcze bardziej niż Ami, więc wybaczcie, jeśli będę troszkę zbyt radosna.

"Niech sobie gadają. Wiedziałam, że zawsze będą gadać i pozostawała nadzieja, że niedługo zaczną mieć do powiedzenia coś pozytywnego"

Moja opinia

Mam wrażenie, że ta seria z każdym tomem jest coraz lepsza, w szczególności od czwartego tomu. Ludzie mówili, że Kiera przeciąga tę serię na siłę, lecz nie mogli bardziej się mylić! Pokochałam historię Ami już od pierwszej strony, ale przygody Eadlyn... chyba od pierwszego zdania! Mam bardzo, bardzo podobny charakter do głównej bohaterki, dlatego świetnie ją rozumiem i troszkę się z nią utożsamiam, lecz to nie dlatego tak pokochałam tę książkę. Co to, to nie! Myślę, że jak każdy shippowałam Eadlyn z Kilem, ale no ja tak baaaaardzo chciałam, żeby była z Eikoo i proszę, moje modlitwy zostały wysłuchane! To z modlitwami to tylko żart, są ważniejsze rzeczy, za które powinniśmy się modlić, np. pokój na świecie. Niemożliwe, ale od czego są marzenia! Ogólnie to kiedy doszłam do tego, że ona jest w nim zakochana, to byłam w siódmym niebie, a kiedy dowiedziałam się, że on w niej to już w ogóle! Marid wszystko psuje. Myślałam, że to fajny facet, a tu proszę, totalne zaskoczenie. Cała ta książka to jedna wielka niespodzianka. Byłam pewna, że wiem, jak to wszystko się skończy, ale autorka mnie zaskoczyła i to pozytywnie. Nie ma słów, którymi mogłabym oddać, jak bardzo kocham tę powieść. Musicie po prostu ją przeczytać!

"Eadlyn, masz tylko siedem minut"

Plusy i minusy

Plusy

- niespodzianki!

- brak typowych zapychaczy fabuły - wreszcie!

- Eikko i Eadlyn razem <3

- zachowanie Kile

- America nie umarła! to kiedy robimy imprezę, żeby to uczcić? :)

- koronacja Eadlyn 

- związek Eana i Hala 

- zachowanie Henriego tuż przed ogłoszeniem zaręczyn w telewizji

- zachowanie Josie - naprawdę polubiłam tę dziewczynę!

- scena w ostatnim rozdziale, gdy... nie, cały ostatni rozdział!

- humor autorki! dialogi powalają - zobaczcie sami!

"-Chyba powinniśmy coś zjeść. (...)

- Jeśli tylko oboje nie będziemy musieli tego gotować. (...)

- Ostatnio świetnie sobie poradziliśmy.

- Ja nauczyłam się tylko czegoś o maśle.

- W takim razie już wiesz wszystko"

"- Tato, wyglądasz, jakby śmierć cię znokautowała.

- To też na pewno masz po mnie.

- Tato!"

"Babcia Singer była przerażającą istotą. Gdyby za mojego panowania wybuchła wojna, bez wątpienia wysłałabym ją na linię frontu. W tydzień wróciłaby do domu, prowadząc za ucho naszego wroga"

"Albo jest pewnie, że zaraz umrę z powodu stresu i chce być pierwszy z wiązanką"

"Wasza wysokość, jesteś niezwykle inteligentną kobietą, więc z najgłębszym ubolewaniem muszę ci zdradzić, że kawa nie pomaga na sen. Ani odrobinę"

Minusy
- zdecydowanie za krótka!

"Możesz mnie okłamywać, jeśli tylko chcesz, ale proponuję, żebyś nie okłamywała samej siebie, 

bo znajdziesz się w sytuacji, z której nie będziesz mogła się wycofać"

Strefa cytatów

Wiem, że ta recenzja i tak już jest usiana cytatami, ale te są równie cudne i nie mogłam po prostu wybrać!

"I w chwili największego osamotnienia poczułam się odrobinę mniej samotna"

"Aż za dużo rzeczy ostatnio się psuje. Przydałoby mi się, gdyby coś się dało naprawić"

"Właśnie sobie uświadomiłam, że mogę rządzić i jednocześnie lubić kwiaty" 

"Nawet Erik przyniósł kwiat, a ja, biorąc go, uśmiechnęłam się lekko.

- To mlecz - powiedziałam.

Wzruszył ramionami.

- Wiem. Jedni zobaczą w tym chwast, inni piękny kwiat. Kwestia perspektywy"

Hej!
Mam dziwne wrażenie, że nadużywam tu wykrzykników. Ciekawe dlaczego...
Wbijajcie na grupę czytelników na Facebooku - _klik_
Gorąco Was pozdrawiam i niech los zawsze Wam sprzyja!
/Posy